VERTEX OXANEX 100 tab /10mg

Dostępność: dobra
Podrabiany: często
Dla kobiet: nadaje się
Dla początkujących: nadaje się
Dawkowanie: 30-60 mg dziennie mężczyźni; 5-15 mg dziennie kobiety
Skutki uboczne: małe
Zastosowanie: siła, rekompozycja, redukcja
Okres półtrwania: czas dystrybucji (faza alfa) 30 minut, czas eliminacji 9 h [11]
Typowa długość cyklu: kilka tygodni
Aromatyzacja: brak
Sposób podawania: tabletki, np. po 10 mg, eksperymentalnie rozważa się podawanie przez skórę [3]
Progesteron: brak

Oxandrolone charakterystyka i zastosowanie w medycynie

Strukturalnie jest to zmodyfikowany DHT, należy do SAA jakościowych. To znaczy, że Oxandrolone daje mniejsze przyrosty w porównaniu do np. Metanabolu, ale bardzo dobrej jakości, nie zatrzymuje wody w tkankach. Pierwszy raz Anavar został opisany w roku 1962, wyprodukowany w 1964 roku przez firmę Searle & Co. (obecnie Pfizer). Występuje pod nazwami Lonavar (Argentyna, Australia), Lipidex (Brazylia), Antitriol (Hiszpania), Anatrophill (Francja) oraz Protivar. Anavar został wycofany z rynku w USA w 1989 roku, powrócił dopiero w 1995 roku pod nazwą Oxandrin, wyprodukowany przez firmę Bio-Technology General Corp. (BTG) [5].

Oxandrolone to dość łagodny środek powszechnie stosowany w medycynie, często był wykorzystywany w leczeniu:

• Zespołu Turnera (jeden z objawów tej choroby to niski wzrost),

• terapii AIDS,

• zaburzeń wzrostu i dojrzewania u chłopców,

• poparzeń,

• przy wyniszczeniu ciała,

• przy długotrwałej terapii kortykosteroidami,

• do łagodzenia bólu kości w osteoporozie,

• po operacjach, urazach itd.

Dzienne dawki lecznicze wynoszą od 2,5 do 20 mg dla dorosłych oraz np. 0,1 mg / kg masy ciała w przypadku dzieci, nastolatków (dla ważącego 20 kg dziecka dawka wynosi mniej niż 2 mg dziennie) [4,5].

Wbrew kłamliwym opiniom zamieszczanym w Internecie, sterydy anaboliczno-androgenne, rozpatrywane jako grupa środków, mają stosunkowo małe znaczenie i zastosowanie w medycynie. Są za to najczęściej wykorzystywane w dopingu amatorskich kulturystów, trójboistów czy ciężarowców. Ba, mało tego – wiele środków farmakologicznych nigdy nie zostało oficjalnie dopuszczonych do obrotu u ludzi lub z różnych względów zostały wycofane, a są stosowane przez zawodników sportów walki, kulturystów czy trójboistów [np. THG/tetrahydrogestrinon, Dymethazine, testosteron + epitestosteron, Norbolethone, Desoxymethyltestosterone (DMT, MADOL), Trenbolone, Boldenone, GW1516, nowe środki SARM].

Niestety, jest nagminnie fałszowany Winstrolem, Oral Turinabolem czy nawet Metanabolem.

Przeciwwskazania do stosowania Oxandrolonu:

• nowotwór obecny lub podejrzewany – prostaty lub piersi (u mężczyzn),

• nowotwór obecny w piersiach kobiet z hiperkalcemią,

• ciąża,

• hiperkalcemia,

• choroby nerek [4-7].

Anavar nie blokuje układu HPTA?

Wbrew bzdurnym informacjom rozpowszechnianym w Internecie na stronach o dopingu, forach dyskusyjnych itd. – Anavar ma silny wpływ na układ HPTA.

Każdy, nawet najbardziej „delikatny”, środek mocno „blokuje” produkcję endogennego testosteronu (w jądrach), zaburzając pracę osi HPTA:

• 15 mg Anavaru (Oxandrolone) spowodowało spadek ilości testosteronu w serum w 5 dniu podawania aż o 38%! Wyjściowy poziom wynosił 449 ± 35 ng/dL, w piątym dniu 282 ± 45 ng/Dl [9],

• wg historycznego badania z 1976 roku [8] podawanie ledwie 15 mg Metanabolu dziennie, przez 2 miesiące spowodowało spadek ilości testosteronu w plazmie o 69% (z 29,4 +/- 11,6 nmol/l do poziomu 9,1 +/- 7,5 nmol/l),

• 2 tygodnie stosowania dawki 10 mg Winstrolu powoduje spadek testosteronu w osoczu krwi o 55%,

• 100 mg Deca Durabolinu powoduje spadek ilości testosteronu endogennego do poziomu bliskiego 0, już w ciągu kilku dni po iniekcji! I to tylko po mikro-dawce 100 mg (niejeden amatorski zawodnik używa 600-1000 mg Nandrolonu tygodniowo!),

• 5-15 lat stosowania dużych dawek dopingu spowodowało prawie całkowite zablokowanie osi HPTA – poziom LH i FSH oscylował w patologicznych wartościach.

Oxandrolone, a synteza białek mięśniowych

Prosty fakt: 14 poparzonych dzieci dostawało 0,1 mg Oxandrolonu na kg masy ciała dwa razy dziennie, przez 7 dni. Grupa leczona odnotowała 140% wzrost syntezy białek mięśniowych, podczas gdy grupa placebo odnotowała niewielki, nieistotny spadek [1,2]. Dla 110 kg zawodnika jest to dawka 22 mg Oxandrolonu dziennie (2 x po 11 mg). Śmiesznie mało, biorąc pod uwagę, iż kobiety stosują 5-20 mg dziennie, mężczyźni nierzadko 40-50 mg dziennie, zdarzają się zapaleńcy stosujący astronomiczne dawkowanie 100 mg dziennie (żyją w przeświadczeniu, iż ten preparat jest bezpieczny dla wątroby). Dodać należy, iż praktycznie każdy kulturysta stosuje równolegle 3-7 różnych substancji – typowy „stack” zawiera np. testosteron, efedrynę/Fenterminę/Clenbuterol, Metanabol, Winstrol, Oxandrolone/Masteron – co czasem ma opłakane skutki zdrowotne, niejeden zapaleniec zakończył istnienie przed ukończeniem 40 roku życia.

Dla porównania, dawka 200 mg testosteronu enanthate tygodniowo zmniejszyła rozpad białek mięśniowych osób poparzonych o 45% w przeciągu 2 tygodni.

Toksyczność dla wątroby

W porównaniu do Fluoksymesteronu, 20 mg Oxandrolonu wywołało o 72% mniejszy efekt pod względem zatrzymywania BSP. Wieloletnie kuracje świadczą, iż nie jest to najgroźniejszy z C17 alfa alkilowanych SAA [5].

Oxandrolone a roczna kuracja dzieci i nastolatków

W badaniu amerykańskich naukowców, opublikowanym w kwietniu 2012 roku, opisywano roczną kurację Oxandrolonem u dzieci i nastolatków (wiek pacjentów: od kilku miesięcy życia do 18 lat), grupa placebo liczyła 152 osoby, Oxandrolone 70 osób. Podawano 0,1 mg Anavaru na kilogram masy ciała, dwa razy dziennie (dla osoby ważącej 70 kg dawka wynosiła 7 mg, dwa razy dziennie – czyli 14 mg Anavaru codziennie). Monitorowano spoczynkowy wydatek energetyczny (REE), wzrost, masę ciała, siłę mięśni, zawartość składników mineralnych kości (BMC), pracę serca (także parametr RPP – czyli tętno x skurczowe ciśnienie krwi), wpływ na dojrzewanie seksualne oraz markery stanu zapalnego, hormony i enzymy wątrobowe. Po wypisywaniu ze szpitala dla części pacjentów wdrożono 12 tygodniowy program ćwiczeń. Oxandrolone wyraźnie zmniejszył spoczynkowy wydatek energetyczny (resting energy expenditure) oraz ciśnienie krwi/tętno (RPP), zwiększył poziom IGF-1 (przez pierwszy rok po poparzeniu), a wraz z ćwiczeniami wpłynął na przyrost mięśni i siłę. Dodatkowo zaobserwowano zwiększenie wzrostu ciała i zawartości składników mineralnych kości w porównaniu do grupy kontrolnej. Nie stwierdzono skutków ubocznych w trakcie rocznej kuracji [7].

Typowe środki do stosowania razem z Anavarem:

Przez brak aromatyzacji Oxandrolone idealnie nadaje się do cykli jakościowych, można go łączyć z Masteronem, Primobolanem, efedryną, Fenterminą, Oral Turinabolem, Winstrolem, czy też Trenbolonem. W tle należy zawsze umieścić 200-250 mg testosteronu – ponieważ Anavar nie aromatyzuje, a silnie blokuje układ HPTA.